Nagrody Burmistrza 2008

Barbara Gawdzik-Brzozowska

Zakopane ma ogromne szczęście, iż swe życie osobiste i artystyczne związała Pani z naszym miastem. Pani twórczość jest najlepszą wizytówką Zakopanego w Polsce i poza granicami naszego kraju, a zaangażowanie społeczne powinno być przykładem dla nas wszystkich.
Gratuluję nagrody i życzę wszystkiego najlepszego.

Burmistrz Miasta Zakopane
Janusz Majcher

Barbara Gawdzik-Brzozowska urodziła się w roku w 1927 w Katowicach. Po wojnie rozpoczęła studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 1949 uzyskała absolutorium z malarstwa u Eugeniusza Eibischa, zaś w roku 1952 – dyplom z grafiki u Konrada Srzednickiego. W roku 1955 przeniosła się wraz z rodziną do Zakopanego. Wraz z mężem, wybitnym malarzem Tadeuszem Brzozowskim, przez wiele lat twórczo uczestniczyli w tworzeniu nowych nurtów i kierunków we współczesnej sztuce polskiej. W latach 1952-1974 artystka zilustrowała kilkadziesiąt książek, w tym sporo dla dzieci. Zajmowała się również malarstwem ściennym. Początkowo sakralnym, następnie zrealizowała liczne murale w Zakopanem i okolicy (plafon kawiarni MPiK w Domu Turysty, wnętrza w hotelu Zakopane, w restauracji hotelu Morskie Oko). Współpracowała przy rozmaitych opracowaniach plastycznych (m.in. Muzeum Obozu w Oświęcimiu), nagrodzonych projektach architektonicznych (m. in. z zespołem T. Janowskiego I nagroda w konkursie na pawilon polski na EXPO’ 58 w Brukseli). W drugiej połowie lat 50. i na początku lat 60. zajmowała się również projektowaniem mody, mebli, zabawek i biżuterii.
Na kolejnym etapie swej drogi artystycznej zajęła się niemal wyłącznie czystym rysunkiem, porzucając plastykę użytkową. Swoje prace prezentowała na około 50 wystawach indywidualnych, polskich i zagranicznych, a także na kilkuset wystawach zbiorowych. Była laureatką licznych nagród artystycznych, jej prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie, Wrocławiu, Poznaniu i Krakowie oraz w Muzeum Sztuki w Łodzi, w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, Muzeach Okręgowych w Radomiu, Chełmie, Szczecinie, Bydgoszczy, Przemyślu, Lublinie, Warce i Katowicach, a także w Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, w zbiorach Hiszpańskiej Rady Narodowej Sportu i Turystyki, Fundacji Bell Co. w Chicago. Wiele prac Barbary Gawdzik-Brzozowskiej zakupili kolekcjonerzy prywatni w Polsce i zagranicą.
W roku 2007 artystka obchodziła 80-lecie urodzin. Z tej okazji w Miejskiej Galerii Sztuki w marcu została urządzona retrospektywna wystawa „Barbara i Tadeusz”. W czerwcu 2008, również w Miejskiej Galerii Sztuki, otwarto wystawę Barbary Gawdzik-Brzozowskiej i Anny Popowicz „Damy, koty i kapelusze”. Podczas uroczystej sesji z okazji Dni Zakopanego, burmistrz Janusz Majcher wręczył Jej Nagrodę Burmistrza Miasta Zakopane, przyznaną nie tylko za wybitne osiągnięcia artystyczne. Bowiem praca i działalność Barbary Gawdzik-Brzozowskiej były świadectwem jej zaangażowania nie tylko w sprawy artystyczne, ale również społeczne. Od wielu lat działała bardzo czynnie we władzach Związku Polskich Artystów Plastyków, za co została uhonorowana Złotą Odznaką ZPAP. Uczestniczyła też w działaniach zakopiańskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Brała czynny udział w licznych akcjach kulturalnych i charytatywnych w naszym mieście, aktywizując środowisko artystyczne w wielu dziedzinach.

Józef Pitoń

Z prawdziwą radością wręczam Panu dziś tę nagrodę, gdyż otrzymuje ją Pan w przededniu jubileuszowego, 40. Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich, z którym od lat 
podhalańskiego w najpiękniejszej postaci.
Jestem przekonany, że dzięki Panu folklor na Podhalu nie zaginie, zaś Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich doczeka się kolejnych jubileuszy.
Serdecznie gratuluję i życzę wszystkiego najlepszego.

Burmistrz Miasta Zakopane
Janusz Majcher

Józef Pitoń urodził się w roku 1932 w Kościelisku.Ukończył liceum ogólnokształcące w Zakopanem, a następnie Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Krakowie. Instruktor sportowy, sternik III klasy, instruktor narciarski, przewodnik tatrzański, ratownik górski, specjalista ds. rehabilitacji, twórca ludowy oraz instruktor tańca I kategorii.

Współzałożyciel i członek Studenckiego Zespołu Góralskiego w Krakowie. Instruktor w zespołach góralskich - przy Szkole Budowlanej, w Zespole im. Bartusia Obrochty, „Turnie” przy Zakładach Włókienniczo-Odzieżowych w Zakopanem, w Zespole im. Klimka Bachledy,na kursach dla grup polonijnych w Opolu, Lublinie, Nowym Sączu, Krośnie oraz Francji w departamencie Pas de Calais. Członek jury licznych przeglądów, konkursów i festiwali, między innymi Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem.

Autor gawęd góralskich oraz publikacji książkowych („Moje bajdy”, „Naski świat”, „Holni ludzie”, „Lecom roki” i „Zbójnickie sprawy”). Twórca programów artystycznych nagrodzonych czterema Złotymi i dwoma Srebrnymi Ciupagami na Międzynarodowych Festiwalach Folkloru Ziem Górskich. Wielokrotny laureat w konkursach, między innymi dwudziestokrotnie Złota Spinka w Sabałowych Bajaniach.

Nagrody i odznaczenia: im. Oskara Kolberga, Złoty Krzyż Zasługi, Zasłużony Działacz Kultury, Zasłużony dla Miasta Zakopane, Zasłużony i Honorowy Członek Związku Podhalan.

  Andrzej Antoni Sekuradzki

Jako inicjator utworzenia Ośrodka na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Zakopanem i od 28 lat jego dyrektor, jest Pan pięknym przykładem człowieka, dla którego dobro tych najbardziej potrzebujących jest wartością najwyższą. Wszak miarą naszego człowieczeństwa jest to, co możemy dać innym – nasz czas, troskliwość i pomoc.
Gratuluję Panu nagrody i życzę sił oraz wytrwałości w pełnieniu tak szczytnej i trudnej misji.

Burmistrz Miasta Zakopane
Janusz Majcher

Andrzej Antoni Sekuradzki urodził się w roku 1942 w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim jego rodzina przeniosła się do Zabrza, gdzie Andrzej Antoni Sekuradzki ukończył szkołę podstawową i liceum. W roku 1959 zdał maturę i rozpoczął studia w Politechnice Śląskiej w Gliwicach na Wydziale Chemicznym. Był współzałożycielem Akademickiego Klubu Turystycznego oraz Akademickiego Koła Przewodników Górskich.
W roku 1966 zawarł związek małżeński z Barbarą Wójcik z Zakopanego, lekarzem stomatologii, otrzymał tytuł magistra inżyniera chemii i przeniósł się do Zakopanego.
Podjął pracę w Wytwórni Nart w Zakopanem, gdzie początkowo jako kierownik oddziału w Jaszczurówce, a następnie główny technolog nadzorował w roku 1968-1969 uruchomienie produkcji w nowym zakładzie w Szaflarach. W roku 1971 został p.o. zastępcy dyrektora ds. technicznych Wytwórni Nart „Polsport” w Szaflarach.
W roku 1973 przychodzi na świat Wojciech, w roku 1977 – Piotr. Młodszy syn urodził się z zespołem Downa, co spowodowało zaangażowanie całej rodziny w problem rehabilitacji i rozwoju osób niepełnosprawnych intelektualnie. Barbara i Andrzej Sekuradzki byli inicjatorami utworzenia przy parafii Najświętszej Rodziny wspólnoty „Wiara i Światło”, skupiającej rodziny osób niepełnosprawnych. Wspólnota bardzo szybko się rozrastała, uaktywniając wiele rodzin, dotychczas pozbawionych pomocy.
Aby umożliwić instytucjonalne działania, państwo Sekuradzcy założyli w Zakopanem Kolo Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski TPD. W roku 1982, dzięki użyczeniu lokalu przy ul. Tatary 1 przez Marię Wójcik, matkę Barbary Sekuradzkiej, powstało pierwsze społeczne przedszkole dla dzieci z zespołem Downa. Zapoczątkowało ono projekt Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego, zapewniającego kompleksowy, wielospecjalistyczny program dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym oraz sprzężonymi niepełnosprawnościami.
Ośrodek został powołany w roku 1987, a pełny program zaczął realizować w roku 1989.
Andrzej Sekuradzki zrezygnował wówczas pracy w ZZG w Białym Dunajcu i podjął się kierowania Ośrodkiem Rehabilitacyjno-Wychowawczym. W roku 1991 Andrzej Sekuradzki był współzałożycielem samodzielnej, ogólnopolskiej , niedochodowej organizacji pozarządowej „ Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym”.
Pod jego kierunkiem w Zakopanem wybudowano kilkukondygnacyjny obiekt, w którym działają Warsztaty Terapii Zajęciowej dla 65 osób dorosłych, które dzięki udziałowi w zajęciach mają szansę na samodzielne życie i pracę zawodową. Z Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego korzysta obecnie około 70 osób.
Andrzej Sekuradzki za swą działalność został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem im. Brata Alberta i Medalem Fidelis et Constanter.